• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

اول تیموتائوس (فصل ۴)

ولیکن روح صریحاً می‌گوید که، در زمان آخر بعضی از ایمان برگشته، به ارواح مُضِلّ و تعالیم شیاطین اِصغا خواهند نمود، 2 به ریاکاری دروغ‌گویان که ضمایر خود را داغ کرده‌اند؛ 3 که از مزاوجت منع می‌کنند و حکم می‌نمایند به احتراز از خوراکهایی که خدا آفرید برای مؤمنین و عارفینِ حقّ تا آنها را به شکرگزاری بخورند. 4 زیرا که هر مخلوق خدا نیکو است و هیچ چیز را ردّ نباید کرد، اگر به شکرگزاری پذیرند، 5 زیرا که از کلامِ خدا و دعا تقدیس می‌شود. 6 اگر این امور را به برادران بسپاری، خادم نیکوی مسیح عیسی خواهی بود، تربیت یافته در کلام ایمان و تعلیم خوب که پیروی آن را کرده‌ای. 7 لیکن از افسانه‌های حرام عجوزها احتراز نما و در دینداری ریاضت بکش. 8 که ریاضت بدنی اندک فایده‌ای دارد، لیکن دینداری برای هر چیز مفید است، که وعدهٔٔ زندگی حال و آینده را دارد. 9 این سخن امین است و لایق قبول تامّ، 10 زیرا که برای این زحمت و بی‌احترامی می‌کشیم، زیرا امید داریم به خدای زنده، که جمیع مردمان علی‌الخصوص مؤمنین را نجات‌دهنده است. 11 این امور را حکم و تعلیم فرما. 12 هیچ‌کس جوانی تو را حقیر نشمارد، بلکه مؤمنین را در کلام و سیرت و محبّت و ایمان و عصمت، نمونه باش. 13 تا مادامی که نه آیم، خود را به قرائت و نصیحت و تعلیم بسپار. 14 زنهار از آن کرامتی که در تو است که به‌وسیلهٔ نبوّت با نهادن دستهای کشیشان به تو داده شد، بی‌اعتنایی منما. 15 در این امور تأمّل نما و در اینها راسخ باش تا ترقّی تو بر همه ظاهر شود. 16 خویشتن را و تعلیم را احتیاط کن و در این امور قائم باش، که هرگاه چنین کنی، خویشتن را و شنوندگان خویش را نیز نجات خواهی داد.